Święcenia kapłańskie w Watykanie: polskie powołanie Gabriele Di Bucchianico

W Watykanie, 1 czerwca 2025 roku, w Bazylice św. Piotra odbyła się uroczysta Msza święta, podczas której 11 diakonów przyjęło święcenia prezbiteratu z rąk papieża Leona XIV. To wyjątkowe wydarzenie zgromadziło licznych wiernych oraz hierarchów Kościoła, którzy wspólnie modlili się za nowych kapłanów, podkreślając znaczenie ich posługi dla wspólnoty katolickiej na całym świecie. Wśród neoprezbiterów znalazł się Gabriele Di Menno Di Bucchianico, rodowity rzymianin, którego duchowa droga do kapłaństwa rozpoczęła się w Polsce, podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w 2016 roku.

Msza święta z udzieleniem święceń była nie tylko momentem radości i wdzięczności, ale również okazją do refleksji nad męczeństwem i troską o Kościół. W homilii kardynał Marcello Semeraro zwrócił uwagę na potrzebę duchowego zaangażowania i wierności powołaniu, podkreślając jednocześnie głęboki wymiar tej kapłańskiej posługi. Uroczystość ta wpisuje się w szerszy kontekst wydarzeń kościelnych, w tym beatyfikacji 15 sióstr katarzynek – warmińskich męczennic, które niedawno zostały ogłoszone błogosławionymi.

Uroczystość święceń kapłańskich w Watykanie

1 czerwca 2025 roku w Bazylice św. Piotra miała miejsce uroczysta Msza święta, podczas której 11 diakonów zostało wyświęconych na prezbiterów przez papieża Leona XIV. Fakt, że święcenia przyjmowali z rąk samego Ojca Świętego, podkreśla rangę tego wydarzenia i jego znaczenie dla Kościoła powszechnego. To wyjątkowa chwila, w której Kościół wzbogaca się o nowych kapłanów, gotowych do służby duchowej, sakramentalnej i duszpasterskiej.

Jak podaje portal kosciol.wiara.pl, uroczystość miała charakter nie tylko duchowy, ale także refleksyjny. Kardynał Semeraro podczas homilii zwrócił uwagę na wartość męczeństwa oraz na konieczność troski o Kościół, który wymaga zarówno odwagi, jak i miłości. Jego słowa wprowadziły zgromadzonych w duchowy wymiar święceń, zachęcając do głębokiej kontemplacji i odpowiedzialności, jaką niesie kapłaństwo.

Gabriele Di Menno Di Bucchianico – powołanie zrodzone w Polsce

Wśród jedenastu nowych prezbiterów znalazł się Gabriele Di Menno Di Bucchianico, rzymski rodowity mieszkaniec, który swoje powołanie odkrył stosunkowo późno, bo mając 28 lat. Jego droga do kapłaństwa rozpoczęła się w październiku 2024 roku, kiedy to przyjął święcenia diakonatu. Zanim zdecydował się na duchowną posługę, studiował inżynierię biomedyczną na prywatnej uczelni, co pokazuje jego szerokie zainteresowania i otwartość na różne dziedziny życia.

Portal onet.pl przybliża, że to właśnie udział w Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie w 2016 roku stał się momentem przełomowym w jego życiu. To wydarzenie, jak podkreślają serwisy niedziela.pl, misyjne.pl i ekai.pl, zainspirowało go do podjęcia decyzji o wstąpieniu do seminarium duchownego i całkowitemu poświęceniu się służbie Kościołowi. Ten wyjątkowy związek duchowy z Polską podkreśla nie tylko osobiste przeżycia Gabriele, ale także znaczenie międzynarodowych spotkań młodzieży w budowaniu powołań.

Szerszy kontekst wydarzeń kościelnych i refleksji duchowych

W tym samym czasie, gdy w Watykanie odbywała się uroczystość święceń kapłańskich, w Braniewie miała miejsce beatyfikacja 15 sióstr katarzynek – warmińskich męczennic, które zostały ogłoszone błogosławionymi. Informuje o tym niezbednik.niedziela.pl, podkreślając tym samym, jak ważne i aktualne są dla Kościoła świadectwa męczeństwa i ofiary.

Kardynał Semeraro podczas Mszy w Watykanie podkreślił znaczenie męczeństwa dla duchowego życia Kościoła i zachęcił wiernych do refleksji nad troską o wspólnotę wiernych. W jego słowach wybrzmiała zachęta do zaangażowania i wierności wobec powołania, które wymaga odwagi i nieustannej modlitwy.

Papież Leon XIV zwrócił się szczególnie do Polaków, zachęcając ich do troski o Kościół i wspólnotę wiernych, co pokazuje, jak silne są duchowe więzi między Polską a Watykanem. Zarówno święcenia kapłańskie, jak i beatyfikacja sióstr katarzynek to ważne wydarzenia, które przypominają o ciągłości tradycji i zaangażowaniu Kościoła – nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Te chwile pokazują, że Kościół żyje i rozwija się, kształtując kolejne pokolenia wiernych i kapłanów gotowych do służby.