Nawrocki: „Nie spoczniemy” – hołd dla ofiar rzezi wołyńskiej 1943

Opublikowane przez: Adam Kowalewicz

12 lipca 2025 roku pod Pomnikiem Rzezi Wołyńskiej w Warszawie odbyła się uroczystość, która zgromadziła licznych uczestników chcących uczcić pamięć ofiar tragicznych wydarzeń sprzed 82 lat. W tym symbolicznym miejscu prezydent elekt Nawrocki wygłosił przemówienie, w którym podkreślił, że Polska nie zapomni o rzezi wołyńskiej i z determinacją będzie dbać o prawdę historyczną. Wydarzenie to upamiętniało krwawą niedzielę 11 lipca 1943 roku, gdy oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) przeprowadziły zmasowane ataki na niemal sto polskich miejscowości na Wołyniu, co stanowiło apogeum jednej z najtragiczniejszych zbrodni na ludności polskiej podczas II wojny światowej. Po przemówieniu Nawrockiego rozległy się gromkie brawa, które wyraziły wspólnotę pamięci i gotowość do pielęgnowania prawdy o tych bolesnych wydarzeniach.

  • 11 lipca 1943 roku UPA zaatakowało prawie 100 polskich miejscowości na Wołyniu, co było apogeum rzezi wołyńskiej.
  • 12 lipca 2025 roku pod Pomnikiem Rzezi Wołyńskiej w Warszawie prezydent elekt Nawrocki wygłosił deklarację „Nie spoczniemy”.
  • Po przemówieniu Nawrockiego rozległy się gromkie brawa, podkreślające wagę pamięci o ofiarach.
  • Wydarzenie miało na celu upamiętnienie 82. rocznicy krwawej niedzieli i podkreślenie determinacji Polski w zachowaniu prawdy historycznej.
  • Brak dodatkowych informacji wzbogacających lub sprzecznych z głównym tematem.

Historyczne tło rzezi wołyńskiej i krwawa niedziela 11 lipca 1943

11 lipca 1943 roku zapisał się na kartach historii jako dzień szczególnie tragiczny dla polskiej społeczności Wołynia. Tego dnia oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) przeprowadziły zmasowany atak na niemal sto polskich miejscowości, co przeszło do historii jako krwawa niedziela. Był to punkt kulminacyjny tzw. rzezi wołyńskiej, serii brutalnych zbrodni wymierzonych w ludność polską, które miały miejsce na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej w czasie II wojny światowej. Celem tych działań było m.in. oczyszczenie terenów z polskiej obecności oraz realizacja ukraińskich nacjonalistycznych planów politycznych.

Te tragiczne wydarzenia pozostają głęboko bolesnym elementem polsko-ukraińskiej historii i pamięci narodowej. Rzeź wołyńska, wraz z krwawą niedzielą, jest symbolem cierpienia, ale także przestrogą przed zapomnieniem i fałszowaniem dziejów. Pamięć o ofiarach tego dramatu jest wciąż żywa i stanowi ważny element tożsamości narodowej Polski.

Uroczystość 12 lipca 2025 pod Pomnikiem Rzezi Wołyńskiej

W dniu 12 lipca 2025 roku, dokładnie 82 lata po krwawej niedzieli, pod Pomnikiem Rzezi Wołyńskiej w Warszawie odbyła się uroczystość upamiętniająca tamte tragiczne wydarzenia. Centralnym punktem obchodów było przemówienie prezydenta elekta Nawrockiego, który z mocą zaznaczył, że „Nie spoczniemy”. Ta deklaracja miała podkreślić niezłomną determinację Polski w zachowaniu pamięci o ofiarach i w walce o prawdę historyczną.

Po wystąpieniu Nawrockiego zgromadzeni pod pomnikiem oddali mu gromkie brawa, co świadczyło o wielkim emocjonalnym znaczeniu jego słów dla uczestników. Jak podaje portal niezalezna.pl, przemówienie to było wyrazem narodowego zobowiązania do pielęgnowania pamięci i przeciwdziałania zapomnieniu tragicznych wydarzeń z przeszłości. Uroczystość miała charakter nie tylko upamiętniający, ale też mobilizujący do dalszej pracy nad edukacją historyczną i utrzymaniem czujności wobec wszelkich prób relatywizacji zbrodni.

Znaczenie i przesłanie deklaracji Nawrockiego dla współczesnej Polski

Słowa prezydenta elekta, zawarte w deklaracji „Nie spoczniemy”, niosą ze sobą głębokie przesłanie. Symbolizują one nieustającą walkę o prawdę historyczną, o upamiętnienie ofiar oraz o to, by tragiczne wydarzenia z 1943 roku nie zostały zapomniane. To również apel do społeczeństwa o zachowanie czujności wobec prób fałszowania historii i bagatelizowania dramatu, który dotknął tysiące niewinnych ludzi.

Uroczystość przy Pomniku Rzezi Wołyńskiej oraz słowa Nawrockiego pokazują, jak ważne dla Polski jest pamiętanie o przeszłości. Dziś szczególnie zależy nam na edukacji młodych pokoleń i upamiętnianiu ofiar, by wspólna historia była źródłem tożsamości i wzajemnego szacunku. To także gest solidarności wobec rodzin poszkodowanych oraz przypomnienie, że prawdziwy dialog musi opierać się na prawdzie i odpowiedzialności za to, co było.