Brak projektowania przestrzeni dla osób z demencją w Polsce – ekspertka alarmuje

Opublikowane przez: Magdalena Wyrzykowski

W Polsce wciąż brakuje odpowiednich rozwiązań architektonicznych i urbanistycznych, które uwzględniałyby potrzeby osób z demencją. Mimo rosnącej liczby osób dotkniętych tym schorzeniem, przestrzenie miejskie i mieszkalne rzadko są projektowane z myślą o ich komforcie i bezpieczeństwie. Ekspertka z Politechniki Warszawskiej, inicjatorka projektu „Zapomniani w mieście. Projektowanie urbanistyczne dla demencji”, zwraca uwagę na marginalizację tego zagadnienia w polskiej architekturze oraz na brak specjalistycznych standardów, które mogłyby zmienić tę sytuację. Jednocześnie podkreśla, że nowoczesne projektowanie powinno być oparte na zasadach zrównoważonego rozwoju i inkluzywności, co może stanowić ważny atut dla polskiej branży projektowej.

  • W Polsce brakuje standardów i praktyk projektowania przestrzeni dostosowanych do potrzeb osób z demencją.
  • Projekt „Zapomniani w mieście” z Politechniki Warszawskiej wskazuje na marginalizację tematu w polskiej architekturze.
  • Podstawowe zasady dostępności, takie jak szerokie korytarze i dostosowane toalety, są istotne dla komfortu osób z demencją.
  • Zrównoważony rozwój i inkluzywność to fundamenty nowoczesnego projektowania, które mogą poprawić sytuację osób z demencją.
  • Polska branża projektowa ma potencjał, by stać się liderem w tworzeniu przestrzeni uwzględniających potrzeby osób z różnymi schorzeniami.

Marginalizacja potrzeb osób z demencją w polskiej architekturze

Ekspertka z Zakładu Gospodarki Przestrzennej i Nauk o Środowisku Przyrodniczym Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej jest inicjatorką i kierowniczką projektu pod nazwą „Zapomniani w mieście. Projektowanie urbanistyczne dla demencji”. Jak podaje portal wnp.pl, projekt ten wskazuje na poważne braki w uwzględnianiu potrzeb osób z demencją w polskim środowisku miejskim i mieszkalnym. W Polsce nie istnieją szeroko wdrażane standardy ani specjalistyczne rozwiązania architektoniczne dedykowane tej grupie użytkowników przestrzeni, co przekłada się na niski komfort ich życia oraz mniejsze poczucie bezpieczeństwa.

W praktyce oznacza to, że osoby z demencją często spotykają się z barierami architektonicznymi, które utrudniają im samodzielne funkcjonowanie. Brak odpowiednich oznaczeń, nieprzystosowane korytarze czy niewłaściwie zaprojektowane przestrzenie publiczne i mieszkalne sprawiają, że osoby te czują się wykluczone i zagrożone. Temat projektowania przestrzeni dla osób z demencją pozostaje w Polsce wciąż marginalizowany i rzadko podejmowany w dyskusjach branży architektonicznej, co dodatkowo utrudnia wprowadzanie pozytywnych zmian.

Podstawowe zasady projektowania dostępnego i ergonomicznego środowiska

W kontekście tworzenia przestrzeni przyjaznych osobom z demencją, istotne są podstawowe zasady dostępności i ergonomii. Jak wskazuje portal propertydesign.pl, jednym z najważniejszych elementów jest odpowiednia szerokość korytarzy. Powinny one umożliwiać swobodne poruszanie się nie tylko osobom na wózkach inwalidzkich, ale również tym, którzy zmagają się z ograniczeniami wynikającymi z demencji lub innych niepełnosprawności.

Ponadto, toalety i kuchnie powinny być projektowane z myślą o specyficznych potrzebach użytkowników, co znacząco podnosi ich komfort i bezpieczeństwo. Na przykład odpowiednie uchwyty, antypoślizgowe powierzchnie czy jasne oznaczenia pomagają osobom z demencją funkcjonować bardziej samodzielnie i zmniejszają ryzyko wypadków. Te zasady ergonomii i dostępności są fundamentem tworzenia przestrzeni inkluzywnych, które z powodzeniem mogą służyć nie tylko osobom z demencją, ale także innym grupom społecznym z różnorodnymi potrzebami.

Zrównoważony rozwój i inkluzywność jako fundamenty nowoczesnego projektowania

Nowoczesne projektowanie przestrzeni publicznych i mieszkalnych powinno być oparte na zasadach zrównoważonego rozwoju oraz inkluzywności. Najnowszy raport CRPK, przytoczony przez portal esgtrends.pl, podkreśla, że takie podejście nie tylko sprzyja ochronie środowiska, ale także zwiększa społeczny wymiar projektów architektonicznych, czyniąc je bardziej dostosowanymi do potrzeb różnorodnych grup użytkowników.

Polska branża projektowa ma szansę stać się kluczowym graczem w tworzeniu przestrzeni, które naprawdę odpowiadają na różnorodne potrzeby społeczne, w tym osób z demencją. Wprowadzanie zasad inkluzywności i zrównoważonego rozwoju do codziennej praktyki projektowej może znacząco poprawić komfort życia tych osób, lepiej dostosowując miejskie i mieszkalne otoczenie. Dzięki temu architekci i użytkownicy zyskują szansę na wspólne budowanie miejsc, które są bardziej przyjazne, bezpieczne i dostępne dla każdego.